Nieuws
Volg onze avonturen!
We posten een kort verslag en foto's na elke activiteit.
We posten een kort verslag en foto's na elke activiteit.
8/16/2023 0 Opmerkingen Wereldjongerendagen (deel 2)JONGEREN “De ontmoetingen met mensen van over de hele wereld zijn magisch.” Anderhalf miljoen jongeren. Ongelooflijk om hier neer te pennen. Maar toch waren ze er. Het slotweekend van de WJD is van zo goed als iedere kringer het favoriete moment van de week. Het vertrek naar Parque Tejo, speciaal aangelegd voor het slotevenement, met het openbaar vervoer maakte al duidelijk dat er een gigantische massa op de been was. Uiteindelijk slaagden we erin om in kleine groepjes met begeleider een voedselpakket op te pikken en een slaapplaats in het aangeduide vak voor de Belgen te veroveren. Daar konden we voor de ceremonie zien hoe de symbolen van de WJD, het kruis en een icoon van Onze-Lieve-Vrouw Salus Populi Romani, met de boot langs de rivier de Taag arriveerden. En toen de paus aankwam, stond iedereen klaar om te applaudisseren om hem te verwelkomen. Ook tijdens zijn speeches klonk er geregeld applaus, maar daartussen was alle aandacht op zijn woorden gericht. We hadden natuurlijk allemaal oortjes in zodat we in plaats van Italiaans naar de Engelse of Franse vertolking konden luisteren. Tijdens de avondwake kwam dan de meest pakkende stilte die je je kan voorstellen: “Het moment dat het meeste indruk op mij heeft gemaakt die week was de adoratie tijdens de avondwake”, “Hoe we met 1,5 miljoen konden stil zijn en God aanbidden, geeft me nog altijd een gevoel dat ik niet kan omschrijven. Het mooie gezang dat dan die stilte even doorbreekt, wauw...", "Dat doet iets met je.” Na de avondwake kropen de meesten onder de wol, maar sommigen bleven nog even op om gelijkgezinden te ontmoeten. Ook een paar van ons waagden hun kans om nog wat Belgische gadgets te ruilen voor die van andere landen. Die zoektocht leverde naast gadgets ook interessante gesprekken op en een heleboel handtekeningen op onze T-shirts. Foto's hieronder grotendeels gemaakt door Don Bosco.
0 Opmerkingen
8/16/2023 0 Opmerkingen Wereldjongerendagen (deel 1)Dit verslag beschrijft week 2 van ons avontuur in Portugal: de Wereldjongerendagen (kort: WJD). We waren op dat moment al met acht van Wetteren in Noord-Portugal (zie voorprogramma Caminho da Vida), maar met het vliegtuig kwamen daar nog drie kringers bij. Zo waren we met een bende van elf uit de Gabriëlparochie om Lissabon op stelten te zetten. “De Wereldjongerendagen waren voor mij een plaats van groeien en bloeien. Waar relaties nieuwe hoogtes vonden, waar vreemden elkaar konden ontdekken en waar God te vinden was in groot en klein”. Zo klinkt het bij een van onze kringers. Een mooie samenvatting van wat de Wereldjongerendagen als uniek evenement allemaal teweeg kan brengen. Foto's hieronder deels door Don Bosco en Jente Vandewijer. WERELD
Op de vraag of we de WJD zouden aanraden aan anderen, antwoorden we met een volmondige ‘ja’! “Ik raad de WJD zeker aan, omdat het een unieke ervaring is om met zoveel solidaire mensen van overal samen de week te beleven.” En dat is inderdaad het mooie: iedereen komt samen van alle uithoeken van de wereld om elkaar te ontmoeten en samen het geloof te vieren of verder te ontdekken. “Het was geniaal om te zien dat je niet als enige gelooft, samen met andere miljoenen jongeren waren we in Lissabon op ons geloof te getuigen.” Want ook voor de kringers is stilstaan bij vragen als “Wat betekent geloven voor mij?” niet altijd evident. Daarom doet het zoveel deugd om er met anderen over te kunnen praten. Ervaring leert dat een hart dat openstaat voor dialoog vanbinnen dingen in werking kan zetten en zo kunnen ontmoetingen echt betekenis krijgen. In het bijzonder kwamen we op de Rise up-ontmoetingen samen met alle jongeren van IJD en andere geregistreerde Vlaamse organisaties in een lokale kerk. We vierden samen eucharistie en de lokale gemeenschap verwende ons met allerlei lekkers. De opgepoetste kerk en de hartelijke verwelkoming vanuit de gemeenschap toonden de beroemde gastvrijheid van de Portugezen. In Lissabon keken we onze ogen uit: de openingsceremonie van de paus en de Kruisweg trokken zoveel volk dat we via grote schermen moesten volgen. Die vorm van eucharistie vieren en samen het geloof beleven bracht een grote verbondenheid met zich mee. En dat was slechts een voorproefje van wat we later die week nog zouden zien en voelen. DANK JE WEL Team rood, geel, blauw en groen: Jullie maakten dit voorprogramma subliem. Bedankt voor de openheid, de hartverwarmende steun als het eens wat moeilijker ging, de (soms zeer flauwe) grapjes, de aanstekelijke meezingers onderweg en nog zoveel meer. You are the best! Team paars: Jullie zorgden ervoor dat wij elke ochtend met een rugzak gevuld met lekkers konden vertrekken. Ook bij het arriveren 's avonds stonden jullie steeds met een brede glimlach klaar om onze hongerige magen te vullen. En een bijzondere dankjewel aan alle begeleiders en IJD-medewerkers om dit fenomenale voorprogramma te organiseren. Caminho Da Vida blijft ons voor altijd bij!! “De groep die mee was, was een super leuke groep en maakte de eerste week onvergetelijk. Ik zou het zo opnieuw doen :)” Caminho Da Vida: Portugees voor ‘de weg van het leven’. De weg die we de eerste week in Portugal aflegden was er eentje gedeeld met zo’n 60 Belgen. Zij werden onze tochtgenoten. We werden opgedeeld (per leeftijd ongeveer) in vier stapgroepen. Iedere groep kreeg een eigen sjaaltje in een bepaalde kleur om elkaar sneller te (her)kennen: rood, geel, blauw of groen. Ook de logistieke medewerkers vielen niet uit de boot; zij droegen een paars sjaaltje. De stapgroepen volgden elke dag dezelfde route, maar vertrokken 's ochtends een beetje later dan de vorige groep. Naargelang het staptempo en de pauzes kwamen we elkaar onderweg af en toe tegen met blij gezwaai, high-fives en aanmoedigingen. Op bepaalde dagen staken rood en geel elkaar zodanig veel voorbij dat er al lachend gesproken werd van 'team oranje' . Kortom, de harmonie met de natuur bracht ons innerlijke rust en tegelijk gaf het stappen in groep de moed en energie om verder te gaan. “Ook als er moeilijke momenten waren, was er echt een teken van verbondenheid. En als je kan gesteund worden door mensen die je kent, is het echt een gevoel van echte vriendschap." ” Chiara Badano: haar verhaal vormde de rode draad door onze week heen. De Italiaanse Chiara kwam reeds in haar tienerjaren in contact met de christelijke folcolarebeweging en diens stichteres Chiaro Lubich. Daar veranderden de ontmoetingen rond het evangelie haar leven voorgoed. Ze wilde voortaan in de voetsporen van Jezus leven met het evangelie als leidraad. Op 17-jarige leeftijd werd echter door een tumor botkanker bij haar vastgesteld. Ondanks haar lijdensweg bleef Chiara kracht en vertrouwen vinden in God en Jezus en bleef ze aandacht hebben voor het geluk van anderen. Daardoor kreeg ze van Chiara Lubich een nieuwe naam: ‘Chiara Luce’. Ze was namelijk als een baken van licht voor andere mensen, in alle omstandigheden van haar leven. Net voor ze 19 werd, ging ze heen. Tot op de dag van vandaag is ze echter een inspiratiebron voor vele jongeren, net zoals ze toen al voor haar vrienden en ouders was. Daarmee vervulde ze haar grootste wens: de fakkel doorgeven aan andere jongeren. In 2010 werd ze zalig verklaard. Met haar levensverhaal in het achterhoofd maakten we elke tocht een moment tijd om zelfstandig of in groep na te denken over begrippen zoals liefde, lijden en vertrouwen. De gesprekken daarover per twee of in volledige groep maakten de staptochten des te verrijkender. Definitieve antwoorden vonden we vaak niet, want die zijn er waarschijnlijk ook niet. Maar de open, leergierige houding nemen we mee in ons verdere leven. Daarmee hopen wij op onze beurt de fakkel liefdevol en grenzeloos door te geven zoals Chiara Luce. “Persoonlijk neem ik het meest mee van het voorprogramma, namelijk de banden die we daar gesmeed hebben, maar ook de opstapjes hebben ons/mij doen nadenken over begrippen als liefde, geloof, lijden…” In dit verslag beschrijven we de week van 23 tot 30 juli waarin we deelnamen aan het voorprogramma Caminho da Vida dat IJD organiseerde als voorbereiding op de Wereldjongerendagen. We gingen op stap met het inspirerende levensverhaal van Chiara Badano door de ongerepte Portugese natuur. Ons avontuur is niet uitverteld met een paar bladzijden, dus vraag gerust verder aan onze kringers ;-). MET DE BUS NAAR PORTUGAL Na een betekenisvolle zendingsviering met onze vrienden en familie in Kalken, vertrokken we op zondag 23 juli op avontuur richting het verre Portugal. Onze eerste stop: een woonzorgcentrum in het niet zo verre Waregem, waar we met de bewoners eucharistie vierden en er nog een toffe bende West-Vlamingen mee op de bus stapte. Daarna begon de lange busreis, bij sommigen helaas gekenmerkt door weinig slaap, maar ook door vele enthousiaste gesprekken over de tocht die ons te wachten stond. Met onze geestige buschauffeurs raakten we veilig en wel tot in Bilbao voor een eerste nieuwsgierige kennismaking met de groep en een kleine wandeling in de natuur. Zoals we ook de rest van de week zouden doen, begonnen en eindigden we de dag met een gezamenlijke wijding (in de kringwerking beter bekend als een bezinning ;-)). “De gebedsmomenten maken de appreciatie voor je medemens en zo ook je vriendschappen zoveel sterker.” CAMINHO DA VIDA Peneda Gerês: het wondermooie nationale park van Portugal waar we op een week tijd een parcours van 100 km samen aflegden. En of we trots zijn op deze prestatie! Voor sommigen was het de eerste keer om zovele km’s te stappen, de eerste keer om te wandelen in bergachtig gebied of überhaupt de eerste keer om met een zware rugzak te sjouwen. Het prachtige natuurpark telt 77 000 hectare en is een Europees beschermd natuurgebied (deel van Natura2000). We trokken onze ogen open voor de zowel Noord-Europese alsook mediterrane trekjes: hoge bergketens en diepe dalen, ruige vlaktes en gifgroene wouden. Door het park stromen ook drie rivieren, waardoor we regelmatig beekjes ontdekten en een paar keer de mogelijkheid hadden om te pootjebaden in een rivier. Sommige stapgroepen hadden zelfs tijd over voor een echte zwempartij. “De staptochten hebben mijn voetjes soms ferm doen afzien, maar de verbluffende uitzichten onderweg maakten dat weer helemaal goed.” |
|